หลายครั้งไม่ได้แพ้ที่ “ทิศทางราคา” แต่แพ้ที่ “เหตุผลในการเข้าไม้”

ฝั่งหนึ่งเข้าเพราะกลัวตกรถ ราคาไปทางไหนก็วิ่งตาม
อีกฝั่งหนึ่งเข้าเพราะรู้ชัดว่า
ตรงนี้คือโซนได้เปรียบของตัวเอง
Risk/Reward คุ้ม และยอมรับผลลัพธ์ได้

ถ้าเราเคยไล่ซื้อทุกแท่งเขียว
เคยเห็นคนอื่นกำไรแล้วทนไม่ได้
เคยเข้าตามฟีลโดยไม่รู้จุดตัดขาดทุน
แปลว่าเรากำลังเล่นเกมแบบ “แมงเม่า / นักพนัน” อยู่เงียบ ๆ

แต่ Pro Trader เขาไม่ได้ชนะเพราะทายเก่งกว่าใคร
เขาชนะเพราะมี “กติกาของตัวเอง” ชัดเจน
รู้ว่าจะเข้าเมื่อไร
ออกเมื่อไร
รับความเสี่ยงต่อไม้เท่าไร
และถ้าไม้ไหนไม่เข้าเงื่อนไข ก็ยอมปล่อยให้โอกาสนั้นผ่านไป

ภาพนี้ไม่ได้แค่เทียบ “พฤติกรรม”
แต่เทียบ “วิธีคิด” ของสองฝั่งชัดเจนมาก
ระหว่างวิ่งตามราคาด้วย FOMO
กับรอให้ราคาวิ่งเข้ามาในโซนที่เราเตรียมไว้ล่วงหน้า

ลองถามตัวเองก่อนกดปุ่มครั้งต่อไปว่า
เรากำลังเข้าเพราะ “กลัวพลาด”
หรือเข้าเพราะ “ได้เปรียบทางสถิติ” กันแน่

เพราะคนแพ้มักถามว่า “เข้าได้ยัง”
แต่คนชนะจะถามว่า
“ตรงนี้ Risk/Reward คุ้มพอให้เราเข้าไหม”